Καιρός να διδαχθούμε από τα λάθη μας
Ασφαλώς και είναι γνωστό πως εδώ και μια εικοσαετία τουλάχιστον, η αχίλλειος πτέρνα της Ελληνικής Κοινότητα Τορόντο επιεικώς είναι η κακοδιοίκηση.
Δηλαδή η περίπτωση πλημμελούς ή ανεπαρκούς διοίκησης. Η έννοια της ανεπαρκούς/πλημμελούς διοίκησης μπορεί κάλλιστα να παραπέμπει και στην έννοια της κακής διαχείρισης, δηλαδή όταν λόγω κακοδιοίκησης επέλθει σπατάλη κοινοτικών πόρων λόγω κακού μάνατζμεντ.
Ποιος ευθύνεται για τη χρεοκοπία;
Είναι γνωστή σε όλους η φράση του Ουίνστον Τσώρτσιλ, η νίκη έχει πολλούς πατεράδες ενώ η ήττα είναι ορφανή.
Κάτι ανάλογο ισχύει και με την χρεοκοπία της Ε.Κ.Τ.
Η σημερινή Διοίκηση και η «Ανεξάρτητη» Επιτροπή που την σιγοντάρει, σε κάθε αναφορά που γίνεται για το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο δείχνουν τις Διοικήσεις του χτες. Ενώ αυτή τα έχει κάνει όλα τέλεια. Κάλυψε, ξεπούλησε και πάλι “βοήθα Παναγιά”.
Μάλιστα σε ορισμένους “αστέρες” δεν τους έφτανε αυτό. Έπρεπε να εφεύρουν και την “αιτία της συμφοράς”.
Έτσι τα πειθήνια όργανα του προέδρου, (κάτι σαν οπαδοί «θύρας 13), διαδίδουν στα φανερά και στα κρυφά, ό,τι πιο απίθανο έχει σκαρφιστεί νοσηρό μυαλό: Πως η επερχόμενη πτώχευση της Ε.Κ.Τ. ήταν ένα “Σχέδιο του Σωτήριου”, το οποίο ευχαρίστως δέχτηκε να εκτελέσει ο Μενεγάκης!
Το ερώτημα είναι, υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να παραπέμπουν έστω και σε ενδείξεις περί “σχεδίου” και αν υπάρχουν γιατί εδώ και δέκα χρόνια δεν είδαν το φως της δημοσιότητας; Αυτή η δήθεν “αποκάλυψη”, η αίολη επιχειρημάτων, που αφορά τον Αρχιεπίσκοπο αλλά και τον πρώην Πρόεδρο, σηκώνει μέχρι και μηνυτήρια αναφορά. Είπαμε να γίνεται αυστηρή κριτική προς πάσα κατεύθυνση, αλλά όχι να λέμε ό,τι τερατούργημα μας κατέβει.
Όμως για να δούμε ποια ήταν η άποψη των ειδικών για το ποιος πραγματικά ευθύνεται για την χρεοκοπία της Ε.Κ.Τ. Ο σημερινός Αντιπρόεδρος και Ταμίας Νίκωνας Γεωργακόπουλος, αλλά και διάδοχος του Μενεγάκη στην προεδρία, σε συνέντευξή του στις 3 Δεκεμβρίου 2010, σχολιάζοντας το πόρισμα της συμβουλευτικής εταιρείας SECTOR, στην οποία είχε ανατεθεί έρευνα της οικονομικής κατάστασης του Οργανισμού, είχε πει τα εξής: «Ξέρετε όλοι πως πολλές δεκαετίες τώρα, η Κοινότητα δανείζεται κάθε χρόνο για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της.
Αυτό που πιθανόν δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι πως οι τράπεζες κάθε 5 περίπου χρόνια διπλασίαζαν την πιστωτική ικανότητα της Κοινότητας με αποτέλεσμα να φαίνεται πως έχουμε την άνεση να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, ενώ στην πραγματικότητα τα προγράμματα και οι δομές της Κοινότητας, μας έβαζαν μέσα».
Άρα βλέπουμε ότι τα οικονομικά της Ε.Κ.Τ. υπέστησαν το απολύτως αναμενόμενο και φυσιολογικό.
Ακόμη και ο πιο ισχυρός επιχειρηματικός όμιλος, αν λειτουργεί για δεκαετίες καλύπτοντας τις υποχρεώσεις του αποκλειστικά με δανεικά από τράπεζες, βρισκόμενος μονίμως στο “κόκκινο” το οποίο γίνεται όλο και πιο βαθύ χρόνο με τον χρόνο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα έρθει μια στιγμή που θα πάθει «οικονομική αφυδάτωση», όταν τα πιστωτικά ιδρύματα έστω και αργά θα του κλείσουν την «στρόφιγγα της χρηματοδότησης».
Αυτό που απομένει στα παπαγαλάκια του Αρτεμάκη είναι ν’ αρχίσουν να διαδίδουν πλέον, πως και η Τράπεζα είναι “μέσα στο κόλπο” και ότι εκτελεί εντολές του Σωτηρίου, επειδή πιέζει την σημερινή Διοίκηση να αποπληρωθεί το υπόλοιπο των 4.500.000 δολ., το οποίο μετά από δέκα χρόνια και ενώ ξεπουλήθηκε όλη η ακίνητη περιουσία, πλην των εκκλησιών, δεν λέει να μηδενιστεί.
Τα εγκληματικά επικοινωνιακά λάθη
Το πιο κρίσιμο από τα λάθη των Διοικήσεων Μενεγάκη θεωρώ πως ήταν η υπέρμετρη προσδοκία του, την οποία καλλιέργησε και μετέδωσε στα μέλη της Ε.Κ.Τ. περί βοήθειας που θα ερχόταν από το σύνολο της ομογένειας του Τορόντο. Πριν δει οικονομικά δείγματα συμπαράστασης άρχισε να φορτώνει με εκατομμύρια χρέος την Ε.Κ.Τ.
Μάταια τα μέλη στήριξαν τις ελπίδες τους στην ουτοπία των “150.000” ομογενών του Τορόντο. Αν και ο Μενεγάκης γνώριζε πως ο πραγματικός αριθμός ήταν κατά πολύ μικρότερος, τον επικαλέστηκε ως πραγματικό, χωρίς να δώσει δεκάρα για το τι λέει η Στατιστική Υπηρεσία, μόνο και μόνο για να διευκολύνει επικοινωνιακά το δικό του “πολιτικό παιχνίδι” που μόλις είχε αρχίσει. Και το πέτυχε.
Οι μετά Μενεγάκη “αστέρες” θεώρησαν σωστό πως αφού αυτό το επικοινωνιακό τρικ έπιασε στην περίπτωση του βουλευτή είπαν να το συνεχίσουν. Με το να επιμένουν να διαδίδουν ψευδώς πως η Ε.Κ.Τ. αντιπροσωπεύει 150.000 “ανύπαρκτους” ομογενείς, πίστεψαν πως θα έκαναν να φαντάζει ο «αστικός» οργανισμός πολύ πιο μεγάλος από οποιαδήποτε άλλη Ορθόδοξη Κοινότητα Τορόντο και περιχώρων.
Το πρώτο επικοινωνιακό λάθος είχε διαπραχτεί, με τα μέλη των άλλων Κοινοτήτων να βλέπουν με επιφύλαξη τα καλέσματα των Διοικούντων τον “γίγαντα με τα γυάλινα πόδια”.
Άλλο ένα επικοινωνιακό σφάλμα των Διοικήσεων Γεωργακοπούλου και Αρτεμάκη είναι ότι απάλλαξαν τους προηγουμένους “ΚΑΚΟδιαχειριστές” από τις ευθύνες τους.
Το “συγχωροχάρτι” που δόθηκε έβαλε τα περισσότερα μέλη σε σκέψεις καχυποψίας για τους διαδόχους του Μενεγάκη, οι οποίοι “ελαφρά τη καρδία”, δέχτηκαν να παραλάβουν έναν υπερχρεωμένο μη κερδοσκοπικό Οργανισμό χωρίς “ν’ ανοίξει ρουθούνι”.
Την καχυποψία διαδέχτηκε η απαξίωση αλλά και η αδιαφορία των μελών να παλέψουν για κάτι που έμοιαζε να είναι προσυμφωνημένο.
Οι συζητήσεις μέσα στους κοινοτικούς χώρους που έδιναν και έπαιρναν, τον καιρό εκείνο, ήταν γύρω από το Πόρισμα Δάγωνα το οποίο κρεμάστηκε απλά στην ιστοσελίδα, έτσι για τα μάτια των Ιουδαίων, αποφεύγοντας επιμελώς να πέσει στα χέρια ενός έμπειρου δικαστή, γεγονός που θα δημιουργούσε κατά πάσα πιθανότητα, αναστάτωση σε φίλους, συγγενείς και συντρόφους. Όμως στον κόσμο δόθηκε ακόμη ένα λάθος μήνυμα, αυτό του εφησυχασμού και της αναβολής.
Το πιο τραγικό «επικοινωνιακό ΦΑΟΥΛ» που έγινε με τον πλέον αδόκιμο, άτσαλο, τραμπούκικο τρόπο, ήταν η δικαστική διαμάχη που άνοιξε η Διοίκηση Αρτεμάκη με την Αρχιεπισκοπή Καναδά.
Την στιγμή που η Ε.Κ.Τ. είχε ανάγκη και το τελευταίο “θρησκευόμενο” μέλος της, άνοιξε δικαστική διαμάχη με την Εκκλησία του Καναδά.
Για να φέρει σε πέρας την βεντέτα του ο “δημοκράτης” Πρόεδρος μάλιστα δεν δίστασε να ζητήσει από έκτακτη Γενική Συνέλευση (30 Σεπτεμβρίου 2018) ακόμη και ν’ αναβληθούν οι εκλογές, λόγω των εκκρεμών νομικών διαδικασιών με την Μητρόπολη.
Στα χνάρια του Μενεγάκη βλέπετε. Έτσι και εκείνος ζητούσε μέσω των ΜΜΕ να μην γίνουν εκλογές για να φέρει σε πέρας το «θεάρεστο» έργο του. Μια από τα ίδια λοιπόν οι δυο προεδρίες, αλλά σε πολύ πιο “συμπυκνωμένη συσκευασία” η τελευταία.
Στ’ αλήθεια πίστεψε ο Αρτεμάκης πως θα υπήρχε κάποιος άλλος να πάρει την “καυτή πατάτα” από τα χέρια του; Γιατί αγχώθηκε; Πάλι ο ίδιος θα εκλεγόταν. Τέτοια ανασφάλεια δεν την κατανοώ. Να είναι ο μόνος υποψήφιος και να φοβάται να μη χάσει την επανεκλογή;
Ο φόβος του “ντελικανή” του Τορόντο και των “εκλεκτών” του, για την διαφαινόμενη μικρή προσέλευση μελών την ημέρα των εκλογών, μοιάζει να είναι η πιο πιθανή αιτία για την “αναβολή”. Πράγματι είναι άβολο να διαδίδεις ψευδώς πως αντιπροσωπεύεις 150.000 ομογενείς και στο τέλος να προσέλθουν στις εκλογές άντε το πολύ καμμιά 300 “προσώπατα”. Το άκρον άωτον της γελοιοποίησης.
Το ότι θεωρούνται ήδη από μεγάλη μερίδα ομογενών ως οι πιο “Ακατάλληλοι” Διοικούντες τον Οργανισμό από ιδρύσεως του, έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Για του λόγου το αληθές, προσέξτε την φράση με την οποία σφραγίζει τις εβδομαδιαίες ανακοινώσεις της η Ανεξάρτητη Ερανική Επιτροπή. Τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε τη στήριξή σας.
Όταν λοιπόν υπάρχει επίσημη παραδοχή πως τις πιο δύσκολες στιγμές της η Ε.Κ.Τ. της περνάει ΤΩΡΑ, είναι τελείως αντιφατικό να θεωρείται το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο το καλύτερο όλων των άλλων προηγούμενων. Απλός λογικός συνειρμός.
Φυσικά ακόμη και αν απέτυχαν τόσο οι “σημερινοί”, όσο και οι προκάτοχοι τους στο βάθος των χρόνων, δεν σημαίνει ότι πήγαν εντελώς στράφι οι οποιεσδήποτε καλές προσπάθειες τους.
Κάποτε ρώτησαν τον Thomas Edison πώς αισθάνεται έπειτα από 10.000 αποτυχημένες προσπάθειες να κάνει το γλόμπο φωτός ν΄ ανάψει. Εκείνος αποκρίθηκε πως τελικά, ανακάλυψε 10.000 τρόπους με τους οποίους δεν ανάβει ο γλόμπος.
Οι 10.000 αποτυχημένες προσπάθειες όλων των Διοικήσεων της Ε.Κ.Τ. με τις οποίες ο δείκτης των οικονομικών της παραμένει μονίμως στο κόκκινο, έγιναν.
Ήρθε η ώρα μετά από πολλές δεκαετίες να δοκιμάσουμε τον τρόπο με τον οποίο θ’ ανάψουμε τον λαμπτήρα της ελπίδας για να φωτιστεί περιμετρικά ο ιστορικός Οργανισμός, από “φωτεινές δέσμες” συμφιλίωσης, ανάκαμψης, προγραμματισμού, αναγέννησης.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
O “κορωνοϊός” μας προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να απεγκλωβιστούμε από την «αποτυχημένη πολιτική της πεπατημένης» και να αναζητήσουμε νέες ιδέες εθελοντικής προσφοράς και διαχείρισης της πολιτιστικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς. Να δούμε, επιτέλους, «έξω από το κουτί»!
Ήγγικεν η ώρα, λοιπόν, να απεγκλωβιστούμε από τα δεσμά και να γίνουμε η ομογένεια του ΕΝΟΣ στρατόπεδου. Ας μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία.